Jest takie miejsce w Gdańsku, które upamiętnia i przybliża odwiedzającym okres terroru totalitarnego panującego na świecie w czasie wojny, tym miejscem jest Muzeum Drugiej Wojny Światowej. Zapraszam Was na krótką relację z mojej wizyty w tymże muzeum.
 |
fot. Rafał Tomczyk - www.4wymiar.com Budynek muzeum jest charakterystyczny - pochylona bryła ze stali, szkła i betonu, w dominującym kolorze czerwonym jak krew, projektu Studia Kwadrat oraz A-Plan bis. Muzeum znajduje się przy ulicy Wałowej w Gdańsku, w bliskim sąsiedztwie Stoczni Gdańskiej. Projekt budynku ma nawiązywać właśnie do stoczniowych żurawi, chociaż każdy może mieć własną interpretację. Ja mam skojarzenie z bombą wbitą w ziemię, która nie wybuchła albo z wielkim świetlikiem, przez który można zajrzeć w głąb ziemi. Muzeum podzielone jest na trzy strefy - przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Do przeszłości zjeżdżamy kilka pięter pod ziemię. Pamięć o tragizmie wojny i jej ofiarach jest schowana głęboko, tak aby nic nie mogło jej zniszczyć. Teraźniejszość to plac okalający muzeum, na którym życie toczy się tu i teraz, natomiast przyszłość jest wyniesiona ku niebu, zamknięta w pochylonej, przeszklonej wieży. Znajduje się tam biblioteka z czytelnią, sale edukacyjne, konferencyjne. Najwyższy poziom zajmuje część gastronomiczna i stąd rozciąga się widok na panoramę Gdańska.  Naszą podróż zaczynamy głęboko pod ziemią, na poziomie minus 3, gdzie znajduje się wystawa stała. Warto wspomóc się audioprzewodnikiem, który odpowiednio nas pokieruje i pozwoli nie zabłądzić w licznych salach. Wystawa stała poświęcona jest drugiej wojnie światowej od jej genezy, przez ustroje totalitarne w różnych państwach świata, propagandę, działania wojenne, ruch oporu, losy jeńców i więźniów obozów, a także ludności cywilnej.  Przykład propagandy radzieckiej.   Propaganda włoska.     Przykład propagandy hiszpańskiej.  Zwiedzającym przybliżona jest także ówczesna sytuacja polityczna w Azji.   Osobna sala została poświęcona Adolfowi H.    W okresie panowania Trzeciej Rzeszy na wielu przedmiotach widniał znak swastyki. Swastyką sygnowano porcelanę, a także widniała na ozdobach choinkowych.  Po drugiej stronie Europy szerzył się komunizm - tu czerwony pokoik z popiersiem towarzysza Lenina w centralnym punkcie.  W jednej z sal zainscenizowano uliczkę z kamienicami, na parterze których znajdowały się sklepy.    W innej sali możemy zobaczyć tę samą uliczkę zupełnie zrujnowaną przez działania wojenne.  Jak wspomniałam wcześniej, w muzeum poświęcono miejsce więźniom obozów jenieckich, obozów pracy oraz obozów koncentracyjnych. Każda sala to osobna, jakże bolesna historia.  |
