„HASIOR. Trwałość przeżycia” to wystawa zorganizowana w ramach obchodów jubileuszu pięćdziesięciolecia odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Jest ona nawiązaniem do wystawy Władysława Hasiora, która odbyła się 50 lat temu w surowych murach odbudowanego po wojnie Zamku. Tak jak wtedy, tak i dzisiaj nie można przejść obok niej obojętnie.
Władysław Hasior (1928–1999) to urodzony w Nowym Sączu artysta zajmujący się rzeźbą, malarstwem, scenografią, który jest znany z niezwykle awangardowych projektów. Wykształcenie zdobywał najpierw w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, gdzie uczył się pod okiem wybitnego rzeźbiarza Mariana Wnuka. Po ukończeniu szkoły w Zakopanem podjął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Władysław Hasior przebywał na stypendium we Francji w latach 1959–1960, przez około rok. Studiował wówczas w paryskiej École Nationale supérieure des beaux-arts pod kierunkiem rzeźbiarza Ossipa Zadkine'a. Ten okres był dla niego kluczowy, ponieważ to właśnie wtedy zetknął się z awangardowymi nurtami artystycznymi, takimi jak asamblaż, które wywarły istotny wpływ na jego późniejszą twórczość. Zainspirował się wtedy twórczością artystów takich jak Jean Tinguely czy Niki de Saint Phalle.
Twórczość Hasiora charakteryzuje się łączeniem różnorodnych materiałów i przedmiotów codziennego użytku, co wpisuje się w nurt asamblażu (technika artystyczna polegająca na komponowaniu dzieł ze znalezionych przedmiotów). Jego prace często oscylowały na pograniczu sztuki współczesnej, surrealizmu i sztuki ludowej. Hasior był także związany z nurtami neoawangardy i eksperymentalnymi formami sztuki, choć trudno przypisać jego twórczość do jednego, konkretnego nurtu.
Stacja Drogi Krzyżowej. Trzeci upadek Chrystusa pod krzyżem - praca dyplomowa Władysława Hasiora w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, 1956 rok.
Szkice do stacji Drogi Krzyżowej - 1956 rok.
Model pomnika Ratownikom Górskim - około 1959 rok.
Epitafium Żydom polskim - 1993 rok.
Cykl Czerwona wojna - około 1952-1955 rok.
Znane są jego monumentalne rzeźby plenerowe, które łączyły elementy sacrum i profanum, oraz działały na wyobraźnię poprzez swoją dramatyczną symbolikę. Najbardziej rozpoznawalnymi dziełami są m.in. "Sztandar" czy "Pomnik Rozstrzelanych Partyzantów" w Szwecji. Wiele z jego prac nawiązywało do polskiej tradycji, historii i duchowości, z nutą ironii i krytyki.
Sztandary:
Hasior był także pedagogiem, przez wiele lat związanym z Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Zakopanem, gdzie inspirował kolejne pokolenia artystów. W jego dawnej pracowni znajduje się obecnie Galeria Władysława Hasiora, która jest oddziałem Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Mieści się ona w budynku przy ulicy Jagiellońskiej 18b. Galeria została otwarta jeszcze za życia Hasiora, w 1985 roku i prezentuje jego najbardziej charakterystyczne dzieła, w tym rzeźby, sztandary, asamblaże oraz inne prace artystyczne.
Muzeum to jest unikatowe, ponieważ oprócz ekspozycji, można tam poczuć atmosferę samej pracowni, w której Hasior tworzył swoje dzieła. Przestrzeń galerii jest zaaranżowana w sposób oddający artystyczną wizję i jego styl życia, co sprawia, że zwiedzający mogą zobaczyć nie tylko gotowe prace, ale również proces twórczy artysty.
Galeria jest jednym z najważniejszych miejsc związanych z twórczością Hasiora i przyciąga zarówno miłośników sztuki, jak i turystów odwiedzających Zakopane.
Zatem, jeśli nie zdążyliście obejrzeć wystawy w Zamku Królewskim, możecie wybrać się na artystyczną wycieczkę do stolicy Podhala.
Zdjęcie główne źródło - oficjalna strona wystawy.
